Achter de voordeur bij Ton: ' Opgewekte pensionado met een goed stel hersenen en een ijzersterk geheugen'

Eigenlijk wilde Hagenees Ton van Zaalen in het begin van de jaren ’60 als beginnend wiskundeleraar in Deventer gaan wonen, maar per toeval kwam hij in Kampen terecht. Precies zes decennia en vijf verhuizingen later woont hij alweer bijna 20 jaar met veel plezier in een huurappartement aan de Vermuydenstraat. ‘Ik heb met eigen ogen gezien dat ze deze flats aan het bouwen waren. Tegenwoordig geniet ik nog dagelijks van mijn ruime appartement en het fraaie uitzicht.’

Vat vol vermakelijke verhalen

Hoe langer je leeft, hoe meer je meemaakt en hoe meer verhalen je te vertellen hebt. Dat geldt helemaal als je zo’n ijzersterk geheugen hebt als Ton van Zaalen (87 jaar) uit Kampen. Moeiteloos herinnert deze pensionado zich jaartallen, locaties en namen uit lang vervlogen tijden. En daardoor is hij een vat vol vermakelijke verhalen, die beginnen bij zijn geboorte in 1937. ‘Ik ben geboren in Den Haag, als een van de zes kinderen in een bakkersgezin. In de Tweede Wereldoorlog kregen mensen voedselbonnen om de broden van mijn vader mee te betalen. Vanzelfsprekend werd daarmee gesjoemeld en helaas werd mijn vader op de zwarte markt door de bezetter betrapt, met als gevolg dat hij naar Duitsland werd afgevoerd. Op dat moment had mijn moeder geen man én geen inkomsten meer, maar moest ze wel zes monden voeden.’

Gecharmeerd van schaken

Als in de hongerwinter van 1944-1945 nauwelijks meer voedsel is te krijgen in Den Haag, vertrekt Ton samen met zijn moeder en twee oudere broers naar het platteland van Groningen om aan te sterken. Daar raakt hij in de ban van het schaakspel. ‘Een kennis van ons gastgezin zag ons dammen en hij vroeg of we misschien ook konden schaken. Toen we vertelden dat wij niet wisten wat dat was, heeft hij ons de verschillende stukken en hun functies uitgelegd en vervolgens zijn wij het spel gaan leren spelen.’ Al snel blijkt dat Ton over een “redelijk functionerend stel hersenen beschikt”, zoals hij het zelf zegt. ‘Het eerste toernooitje dat ik samen met mijn broers organiseerde, won ik als jongste deelnemer. Dat kwam ook omdat ik me echt in het spel verdiepte. Zo las ik het boek “Volledige handleiding voor het schaakspel” van voormalig wereldkampioen Max Euwe van kaft tot kaft. Mede daardoor won ik in mijn latere leven zelfs enkele malen van een grootmeester tijdens een simultaanseance, waarbij de grootmeester tegelijkertijd tegen meerdere spelers schaakt.’

Per toeval naar Kampen

Mede dankzij het schaken komt Ton er achter dat diep nadenken hem wel bevalt. Daarom besluit hij na zijn militaire dienst om een akte van bekwaamheid te gaan halen, waarmee hij op diverse terreinen aan het werk kan gaan, bijvoorbeeld als wiskundeleraar in het onderwijs. ‘Net als schaken is wiskunde een discipline die je moet ervaren en langzaam maar zeker onder de knie krijgt door je erin te verdiepen en door inzet te tonen. Toen ik eind 1960 mijn akte had gehaald, zag ik een advertentie waarin het gymnasium in Deventer een parttime wiskundeleraar zocht. Ik besloot te bellen, mocht de volgende dag langskomen en werd meteen aangenomen. Een half jaar later kon ik ook als parttime wiskundeleraar aan de slag bij de Hogere Burger School (HBS) in Kampen. Omdat ik wekelijks één uur meer in Kampen werkte, werd dit gezien als mijn hoofdbaan en daardoor kwam ik niet in aanmerking voor een huurhuis in Deventer. En zo kwam het dat ik in 1964 in Kampen ging wonen.’

Het geheim van een fijne woning

Op dat moment is Ton net enkele jaren getrouwd en is zijn oudste dochter al geboren. Dankzij de inzet van de rector van de HBS kunnen Ton, zijn vrouw en hun eerste dochter in een huurappartement aan de Hanzelaan gaan wonen. ‘Dat is inmiddels dus alweer 60 jaar geleden. Via het huurappartement aan de Hanzelaan zijn we verhuisd naar een 1-gezinshuurwoning aan de Bumastraat. Vanuit die woning kon ik zien hoe deze flats aan de Vermuydenstraat werden gebouwd. Vervolgens verhuisde ik met mijn vrouw en inmiddels drie dochters naar een koopwoning aan de Acacialaan en tenslotte naar de Silene.’ Nadat zijn vrouw in 2001 komt te overlijden, krijgt Ton enkele jaren een nieuwe relatie. ‘Mijn nieuwe partner was rond 1969 de eerste bewoner van dit appartement aan de Vermuydenstraat. In 2005 ben ik bij haar ingetrokken en gelukkig kon ik hier blijven wonen toen zij twee jaar geleden overleed.’

Rust en ruimte

Inmiddels woont Ton dus bijna 20 jaar met heel veel plezier in het appartement dat hij van deltaWonen huurt. ‘Deze locatie heeft enkele grote voordelen. Zo is het appartement lekker ruim en heb ik vanaf de vierde verdieping een mooi uitzicht op de wijk en het parkje hiervoor. Bovendien heb ik het geluk dat dit appartement als enige aan de linkerkant van de lift zit, waardoor er verder niemand langs mijn ramen loopt.’ Door rugklachten kan Ton zich weliswaar alleen met een rollator verplaatsen, maar gelukkig krijgt hij van diverse kanten hulp. ‘Zo helpt een kennis mij om allerlei zaken te regelen en twee keer per dag komt de thuiszorg langs om me te helpen met mijn medicatie en twee keer per week met het douchen. Wat dat betreft heb ik niets te klagen. Integendeel. Ik prijs mij gelukkig en hoop dat ik hier nog heel wat jaren kan blijven wonen. Dat zal ook wel moeten, want volgens mijn kinderen word ik 100 jaar oud, haha.’

Geef jouw verhaal door!

Huur je een woning of appartement bij deltaWonen en heb je net als Ton van Zaalen een mooi, persoonlijk verhaal dat je met anderen wilt delen? Stuur dan een mailtje naar info@deltawonen.nl. Wie weet sturen we onze verslaggever naar je toe!